Fragment homilii Jana Pawła II wygłoszonej w 2001 r. w Dzień Życia Konsekrowanego

Podczas mszy św. dla osób konsekrowanych, sprawowanej 2 lutego 2001 r. w bazylice watykańskiej, Jan Paweł II w homilii powiedział m.in.:
„Rozpoczynanie na nowo od Chrystusa – który jest fundamentem wszelkich osobistych i wspólnotowych zamierzeń – oto wasza powinność! Spotykajcie Go, moi drodzy, i kontemplujcie zwłaszcza w Eucharystii, sprawowanej każdego dnia i czczonej jako źródło i szczyt życia i działalności apostolskiej. Życie z Chrystusem – to jest bowiem droga ewangelicznej doskonałości, świętości, do której jest powołany każdy ochrzczony. Właśnie świętość jest jednym z najważniejszych, a wręcz pierwszym punktem programu, który nakreśliłem na początek nowego tysiąclecia. Wysłuchaliśmy przed chwilą słów starca Symeona: Chrystus «przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą (…) aby na jaw wyszły zamysły serc wielu» (Łk 2, 34). Tak jak On i w miarę upodobniania się do Niego także osoba konsekrowana staje się «znakiem sprzeciwu», a zatem w zdrowy sposób pobudza innych do opowiedzenia się po stronie Jezusa, który – dzięki przekonującemu pośrednictwu «świadka» – nie jawi się tylko jako zwyczajna postać historyczna czy oderwany od życia ideał, lecz jako żywa osoba, którą należy bezkompromisowo naśladować. Czy nie sądzicie, że na tym polega niezbędna posługa, której Kościół oczekuje od was w tej epoce, przeżywającej głębokie przemiany społeczne i kulturowe? Jedynie trwając w wiernym naśladowaniu Chrystusa, będziecie wiarygodnymi świadkami Jego miłości. «Światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela» (Łk 2, 32). Powołaniem życia konsekrowanego jest w sposób szczególny ukazywanie światła Chrystusa. Patrząc na was, drodzy bracia i siostry, myślę o licznych mężczyznach i kobietach wszystkich narodowości, języków i kultur, którzy oddali się na służbę Chrystusowi przez śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Ta myśl napełnia mnie otuchą, ponieważ jesteście niczym «zaczyn» nadziei dla ludzkości. Jesteście «solą» i «światłem» dla współczesnych mężczyzn i kobiet, którzy w waszym świadectwie mogą dostrzec Królestwo Boże oraz styl życia zgodnego z ewangelicznymi «błogosławieństwami». Tak jak Symeon i Anna weźcie Jezusa z rąk Jego Najświętszej Matki i, pełni radości z daru powołania, nieście Go wszystkim. Chrystus jest zbawieniem i nadzieją dla każdego człowieka! Głoście Go swym życiem, całkowicie poświęconym Królestwu Bożemu i zbawieniu świata. Głoście Go z bezkompromisową wiernością, za którą nawet w ostatnich czasach kilkoro waszych braci i sióstr w różnych częściach świata zapłaciło męczeństwem. Bądźcie światłem i oparciem dla każdego napotkanego człowieka. Niczym zapalone świece płońcie miłością Chrystusa. Spalajcie się dla Niego, szerząc wszędzie Ewangelię Jego miłości. Dzięki waszemu świadectwu także oczy wielu mężczyzn i kobiet naszych czasów będą mogły dostrzec zbawienie przygotowane przez Boga dla «wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela». Amen”.