Nowogródzkie nazaretanki tak doskonale realizowały przykazanie miłości bliźniego, że w swoim szczerym odruchu serca nie wahały się poświęcić własnego życia w imię ocalenia schwytanych przez Niemców Polaków i posługującego w mieście kapłana. Ich prośbie stało się zadość, a męczeństwo dzielnych zakonnic pozwoliło ocalić wiele osób.
Nowogródzkie siostry zakonne należały do Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu, czyli nazaretanek, które zostało założone przez Polkę – Franciszkę Siedliską w II poł. XIX w. W Nowogródku zakonnice z tego zgromadzenia po raz pierwszy pojawiły się w 1929 r. i, po przełamaniu pierwszych trudności, stały się powszechnie szanowanymi członkiniami lokalnej wspólnoty. Budynek, w którym mieszkały siostry nazaretanki, nosił nazwę Dom Chrystusa Króla. Do zadań zakonnic należały m.in. opieka nad miejscową farą, prowadzenie internatu i kursu robót ręcznych dla dziewcząt. W 1931 r. nazaretanki założyły szkołę podstawową. Poza tym pomagały nowogródczanom dobrym słowem i modlitwą.
Liczba i personalia nowogródzkich nazaretanek oczywiście zmieniały się, my jednak w tym miejscu zapoznajmy się z głównymi bohaterkami naszej opowieści.
