Święty Józef Bilczewski – arcybiskup metropolita lwowski – to jeden z trzech największych polskich świętych od czasów Andrzeja Boboli. Jego życiorys to materiał nie tylko na hagiografię, ale także na zapierający dech w piersiach film. Dlaczego wciąż tak mało o nim wiemy? Czy dlatego, że Lwów został wyrwany z polskości?
18 marca we Lwowie odbyły się uroczystości z okazji 100 rocznicy śmierci świętego Józefa Bilczewskiego. W Katedrze Łacińskiej mszę ku jego pamięci koncelebrowało kilkunastu biskupów. Dzień później ks. prof. Józef Wołczański, autor poświęconej Bilczewskiemu książki pod tytułem „Arystokrata ducha”, opowiadał o jego niezwykłym życiu i heroicznej posłudze.
Lwów ma trzech najważniejszych świętych patronów. Dwóch z czasów średniowiecza: błogosławionego Jakuba Strzemię (Strepę) i św. Jana z Dukli oraz jednego z czasów niemal współczesnych: świętego Józefa Bilczewskiego. Bilczewski jest – obok Maksymiliana Kolbego i Jana Pawła II – jednym z trzech największych świętych Polaków XX w. O ile św. Maksymilian i Jan Paweł II czczeni są na całym świecie, o tyle kult św. Józefa Bilczewskiego nie jest rozpowszechniony nawet w archidiecezji krakowskiej, gdzie się urodził i został wyświęcony na kapłana.
